deniz kenarında oturmak

tarihin en büyük mutluluk sebebidir.

hafif rüzgâr eşliğinde, kafanızın uyuştuğu bir ya da en fazla iki kişiyle yapılabilecek muazzam eylem. arka fona hafif bi müzik açarsanız ve soğuk içecek de mevcutsa küçük çaplı cennet fragmanı.

(bkz: baraj kenarına oturmak) burada deniz nerden bulayım ulan.

denize girmeyi tercih ediyorum ben genelde

çok güzel bir eylem ama ben manisada yaşıyorum

anlık yalancibogaz mevkiisinden 5 km uzaklıktaki marmarisin gece manzarasını izliyorum. lojmandan hotelin sahiline mesafe 3 dk falan o yüzden genelde geceleri buraya gelir tek başıma kulaklığı takar müzik dinler sigaramı yakarim. bilmem bu kaçıncı bayram evden ayrı geçirdiğim. bugün ki konumuz bu. yakalım bakalım...

Oturursun deniz kenarına, bir tane ateş yakarsın. Korda şekerler kızarır, bluetooth hoparlörlerden güzel parçalar açılır. Tatlı bir sohbet havası ve güzel bir muhabbet... Özlendin. Yaklaşıyor yaklaşmakta olan. Umarım tatilde yeterince eğlenebiliriz. Hehehe.

İki senedir feci yokluğunu çekiyorum lan. Arada durup durup burnuma deniz kokusu geliyor. Yaşadığım şehir iç anadoluda olunca iklimi kurak tabii. Nadir de olsa nem oluyor o vakit denizi nasıl da özlediğimi fark ediyorum. Böyle sadece oturmak da değil, çıplak ayakla sahilde dolaşayım arada bileklerime dalgalar vursun istiyorum. Uzak yerlerden müzikler çalınsın kulağıma ama dalga sesini duymamı da engellemesin, karışsınlar birbirlerine. Offf sözlük hamile bir kadının çilek aşermesi gibi feci aşerdim şuan. Gidemiyor olmak çok koyuyor, bir yandan son dakikaya bıraktığım sallantıdaki staj mevzum var, bir yandan maddi manevi gırla problem. Neyse biraz içimi döktüm gibi oldu, velhasılıkelam deniz ve denizle ilgili bilimum aktivite özleniyorsun.

Saatlerdir oturuyorum tek başıma. O kadar güzel bir rüzgar eslik ediyor ki.. Dalgalar çarpıyor suratıma üstüme, her yerime... Otururken düşündüm. Ben denizi çok seviyorum öldüğümde ya denizi çok özlersem? Ya deniz de beni özlerse? Hayat bu iki sorudan ibaret aslında. Bir anda anlamsızlaştı cevaplayamadığım için. Kimse sizi kurtarmayacak. Çünkü ya yanlış yerde bekliyorsunuz ya da kimse sizi bulmak istemedi. Gözüm hiç yükselerde olmadı. Sevdiklerimle bir masada oturup gülüşmekti hep hayallerim. Şimdi hiç gerçekleşmeyecek hep eksik olacak bir hayal. Zaten bu dünyada kim birbirine doyabilmiş de ben doyacaktim. Küçük bir sahil kasabasında büyüdüm. İçinde yok oluyorum şimdi. Bütün herkes artık kendine gel diyor. İstemiyorum kendime gelmek. Ben bu kasaba yerle bir olsun istiyorum. Manzarası çok güzel olan mezarlığı kalsın bi. Denizleri taşsın da arabada beklettiğimiz 5 litrelik şişeye sığsın. En sevdiğim köşeleri yansın. Yansın da görebileyim. Nerden nereye geldik de mi? Olabilir. 20 yıldır denizi beraber sevdiğim çocuk, bi sen kurtarırdın beni. Şimdi kimseyi beklemiyorum artık. Bütün kayalıklarda senin için de içime çekiyorum o güzel deniz kokusunu.

deniz, hafif esen rüzgar ve kulaklıkta çalan güzel bir şarkı

Çektiğim aci o ruhsal bunalim depresyon intihar dusunceleri felan o içimdeki buhrani anlatacak dogru kelimeleri hala bulamıyorum 1 yıl önce anttim kendimi deniz kenarında kafada tek bir düşünce elimde bir şişe rakı 23 saat orada kıpırdamadan oturdum Sait Faik ABASIYANIK'in dedigi gibi "tek ihtiyacım olan şey; bir deniz kıyısında sabaha kadar oturup, olan biteni gözden geçirdikten sonra kafasında her şeyi aşmış bir insan olarak kalkıp gitmek." Ben bunu basardim gercekten basardim arkadaşlar 1 yıldır kimseye ihtiyac duymadan sevgilerine muhtaç olmadan duygularımla değil aklımla yaşıyorum ve cok güzel bir şey